Hram vaskrsao duhovne vrijednosti
Pravoslavni vjernici Kotorske parohije u naselju Prčanj imali su priliku da na Vaskrs prisustvuju pashalnoj večernjoj službi u crkvi Sv. Petra Cetinjskog, koja se više od trideset godina gradi po ugledu na srušenu kapelu Petra Drugog Petrovića Njegoša na Lovćenu. Spoljašnjost hrama zahvaljujući prilozima dobrotvora, u posljednjih tri godine već je dobila prepoznatljiv oblik - okrugla crkva sa kupastim krovom, dok je unutrašnjost malterisana, okrečena i izbetonirana od Petrovdana do ovog Vaskrsa. Gradi se zvonik sa pomoćnim prostorom, a predstoji još da se postavi mermerni pod, ikonostas, te da se oslikaju zidovi. Vjernike, među kojima ima dosta mališana, protu Momčila Krivokapića i njegovog nasljednika Nemanju Krivokapića raduje što će se bogosluženja održavati redovno, a još više činjenica da je ovaj hram na Prčanju svojevrsno vasksenje Njegoševe kapele, srušene 1972. godine.
- Napravili smo prostor gdje će, pored bogosluženja, moći da se održavaju i poetske večeri, koncerti i druga kulturna dešavanja i, ono što je posebno važno, odavde se vidi Lovćen! Tako smo ponovo ispunili Njegoševu želju, dio testamenta koji je napisao na Prčanju, u kući na Glavatom, gdje je ljetovao - kaže otac Momčilo, koji je zaslužan što je ova crkva ponikla na ovom mjestu, u ovom obliku.
Gradnja je započela krajem 1972. godine - one godine, podsjeća Krivokapić, kada je srušena lovćenska kapela - simbol Crne Gore, koji je bio prikazan i u njenom grbu. Crkva Sv. Petra Cetinjskog je tri puta veća, ali su odnosi između oltara i kruga isti kao kod nekadašnje kapele na Lovćenu.
- Tada sam bio mlad sveštenik i, kao i široke narodne mase, revoltiran skrnavljenjem svetog hrama, zamolio sam svog brata Sava Krivokapića, arhitektu, da napravi projekat, što je on odmah uradio - prisjeća se otac Momčilo kako je začeta ideja o crkvi na Prčanju.
Osnova crkve, po uzoru na Njegoševu kapelu, uvećana je tri puta. Gradnju crkve je započeta sa malim parama, a `82. godine stavljena je pod krov i osveštana 1. avgusta, tačno na desetogodišnjicu rušenja. Zatim je, zbog gradnje Kotora, došlo do velikog zastoja. Nije se imalo ni novca ni vremena, kaže otac. Zamašni i skupi radovi su obnovljeni 2006. godine, uz dosta poklona vjernika, kao i Rusa, od skoro kotorskih stanovnika.
- Sada, u 40. godini službe, računam, ako bog da, završiću je do kraja života - poručuje prota Krivokapić, podsjećajući na minule događaje, koji su mnogima ostali u sjećanju.
Kapelu na Lovćenu Njegoš je gradio od 1847. godine, sa namjerom da bude u njoj sahranjen. Onda su je 1916. godine gađali Austrougari, koji su potom namjeravali da tu sagrade nekakav "spomenik pobjedniku". Kralj Aleksandar je lovćensku kapelu obnovio 1925. godine u potpuno istom obliku, na istom mjestu.
- Prije i poslije rata bila je simbol Crne Gore, bila je motiv na njenom grbu u vrijeme Jugoslavije. Onda je došlo neko drugo vrijeme, prepleli su se interesi različitih centara moći koji su nastojali da se sa Lovćena ukloni pravoslavna crkva. Postojala je čak ideja da se Crna Gora pokatoliči i da gore, na Lovćenu, bude postavljena crkva "Luciji Crnogorki". Kapela je srušena i izgrađen je mauzolej, ukrašen je likovima Ivana Meštrovića, hrvatskog vajara, koji je uradio i Njegošev lik sa orlom - podsjeća na istorijske događaje otac Krivokapić.
M.D.P.

Zapisi otkrivaju istinu

-Dugo se pretpostavljalo da do rušenja neće doći, jer je Blažo Jovanović, tadašnji predsjednik Republike, od toga odustao. Ti događaji se danas polako rasvjetljavaju. Nedavno sam gledao dokumentarni film u kome je gospođa Lidija Jovanović, supruga Blaža Jovanovića, posvjedočila da je njen suprug htio da gradi mauzolej na Lovćenu, ali kada je uvidio da to neće biti ono što je Njegoš zavještao i želio, odustao je. Između 29. jula i 1. avgusta `72. godine kapela je tajno srušena, uz straže na Ivanovim koritima. Postoji zapis, i to treba da se zna, da jedan musliman po imenu Iso nije htio da učestvuje u rušenju, ali su se našli neki Crnogorci koji su to uradili - objašnjava naš sagovornik.